Στη συνάντηση του ΡΟ Πάτρα της Δευτέρας 28-1-2019, προσκεκλημένος
ομιλητής ήταν ο τέως Πρόεδρος του Ομίλου Δρ Αθανάσιος
Διαμαντόπουλος, Ιατρός Νεφρολόγος, Αρχαιολόγος, Άμισθος
Καθηγητής Ιατρικής. Το θέμα της ομιλίας του ήταν:
«Η Γυναίκα στο Βυζάντιο»
Ο ροτ. Θανάσης ξεκίνησε την ομιλία του με την τοποθέτηση του
αντικειμένου της «εν τόπω και εν χρόνω, εξετάζοντας δηλ. το τι
συνέβαινε για το ίδιο θέμα πριν την περίοδο που εξετάζεται και τι
συνέβαινε την ίδια περίοδο σε άλλες περιοχές. Σε μια πολύ σχηματική
ταξινόμηση των πολιτιστικών ρευμάτων που επηρέασαν την θέση της
γυναίκας στο Βυζάντιο, το πρώτο ρεύμα ήταν η κληρονομιά της
κλασικής Ελλάδας και της Ρώμης. Το δεύτερο ήταν ο Χριστιανισμός και
το τρίτο οι γειτονικές παραδόσεις. Αφ’ ενός οι Ανατολικές παραδόσεις
αφού το Βυζάντιο με την Εγγύς, την Μέση αλλά και την Άπω Ανατολή
ερχόταν σε ποικίλες επαφές. Και αφ’ ετέρου οι παραδόσεις των
Σλάβων».
Με βαθειά γνώση, αποτέλεσμα μακροχρόνιας ενασχόλησης με το θέμα,
συνδύασε τις Ευαγγελικές ρήσεις, την αγιογραφία και τα ιστορικά
δεδομένα για να περιγράψει τη θέση της γυναίκας στην περίοδο του
Βυζαντίου και κατέληξε ως εξής:
«δεν θέλω να νομισθεί ότι υποστηρίζω πως η γυναίκα στο Βυζάντιο
ήταν ίση με τον άνδρα. Κάθε άλλο. Δεν ήταν, παρά τις πάμπολλες
εξαιρέσεις που ανέφερα. Υποστηρίζω όμως εν κατακλείδι πως δεν την
ενδιέφερε να είναι ίση ούτε ένοιωθε δυστυχία από την ανισότητά της. Η
άποψή μου αυτή που ίσως είναι προκλητική, μου θυμίζει την απάντηση
του Sean Connery, του διάσημου 007 James Βond, όταν ρωτήθηκε από
δημοσιογράφο αν ήταν δυστυχισμένος στην παιδική του ηλικία αφού
ζούσε με τα 6 αδέλφια του σε φτωχόσπιτο σε λαϊκή γειτονιά του
Εδιμβούργου: «Είμαστε όλοι πολύ ευτυχισμένοι μέχρι που ήλθε η
κοινωνική λειτουργός και μας εξήγησε πως ανήκαμε στους μη
προνομιούχους». Παρομοίως, την εποχή εκείνη η ισότητα δεν
αποτελούσε ιδανικό ή επιδίωξη. Ο καθένας και η κάθε μία γνώριζαν,
απεδέχοντο την θέση τους και προσπαθούσαν να είναι καλοί σε αυτό
που ήξεραν να κάνουν και ανεμένετο από αυτούς, και εύρισκαν
παρηγοριά στην θρησκεία. Στο όπιο του λαού, όπως έλεγε και ο Μαρξ
περιέργως επαινώντας και όχι κατακρίνοντάς την. Η ισότητα άρχισε να
αναζητάται με την διακήρυξη της Γαλλικής Επανάστασης και
συνεχίζεται ακάθεκτη μέχρι σήμερα. Έγιναν έτσι – και το χαιρόμαστε –
οι γυναίκες συνάδελφοι, επιστήμονες, πρωθυπουργοί, μεγάλες
επιχειρηματίες, αθλήτριες, αστροναύτες. Μητέρες δεν πολυ-έγιναν,
αλλά αυτή είναι μα άλλη ιστορία….Έγιναν για αυτό περισσότερο
ευτυχισμένες? Δεν ξέρω. Ελπίζω πως ναι. Πάντως μερικές πρόσφατες
στατιστικές το θέτουν σε αμφιβολία».
Η ομιλία καθώς και οι διαφάνειες διαθέσιμες με ένα κλικ εδώ!
